- robić komuś boki
- Być seksualnie niewiernym, zwłaszcza cudzołożyćEng. To be sexually unfaithful, especially to commit adultery
Słownik Polskiego slangu. Maciej Widawski with the Assistance of Zbigniew Ruszczyk. 2012.
robić komuś boki
Look at other dictionaries:
wyrzucać — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, wyrzucaćam, wyrzucaća, wyrzucaćają, wyrzucaćany {{/stl 8}}– wyrzucić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, wyrzucaćcę, wyrzucaćci, wyrzucaćrzuć, wyrzucaćcony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
bok — 1. pot. Coś wychodzi, wyłazi komuś bokiem «coś bardzo dokucza komuś, przysparza kłopotów, czegoś ma się dość»: Już te poprawki bokiem mi wyłażą, teraz mnie czeka ostateczne polerowanie francuskiego przekładu (...). W. Gombrowicz, Walka. 2.… … Słownik frazeologiczny
bok — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż IIa, D. u {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} prawa lub lewa strona ciała człowieka albo zwierzęcia (zwłaszcza prawa lub lewa strona tułowia) : {{/stl 7}}{{stl 10}}Mieć sparaliżowany lewy… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
chodzić — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIb, chodzićdzę, chodzićdzi, chodź {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} o człowieku i zwierzętach: poruszać się bez określonego kierunku za pomocą nóg w taki sposób, że jedna z nich (lub … Langenscheidt Polski wyjaśnień
bok — m III, D. u, N. bokkiem; lm M. i 1. «prawa albo lewa strona tułowia człowieka lub zwierzęcia» Położyć się na prawym boku. Przewracać się z boku na bok. Wziąć się pod boki. Zawiesić miecz u boku. ◊ Coś jest pod bokiem «coś jest bardzo blisko, do… … Słownik języka polskiego
spać — ndk, śpię, śpisz, śpij, spał «być pogrążonym we śnie» Spać lekko, mocno, głęboko, smacznie. Spać twardym, ciężkim, kamiennym snem. Spać na wznak, na boku. Spać w łóżku, na łóżku. Iść, pójść spać. Kłaść, położyć kogoś spać. Komuś chce się spać … Słownik języka polskiego
zabić — dk Xa, zabićbiję, zabićbijesz, zabićbij, zabićbił, zabićbity zabijać ndk I, zabićam, zabićasz, zabićają, zabićaj, zabićał, zabićany 1. «pozbawić kogoś, coś życia w sposób gwałtowny, zadać komuś śmierć; uśmiercić, zamordować» Zabić kogoś… … Słownik języka polskiego
chwytać — ndk I, chwytaćam, chwytaćasz, chwytaćają, chwytaćaj, chwytaćał, chwytaćany chwycić dk VIa, chwytaćcę, chwytaćcisz, chwyć, chwytaćcił, chwytaćcony 1. «brać, ujmować kogoś, coś szybko (np. rękami, pazurami, zębami, dziobem, narzędziem); łapać»… … Słownik języka polskiego
śmiech — m III, D. u; lm M. y 1. «wyrażanie wesołości objawiające się ruchami mięśni twarzy i wydawaniem swoistego głosu; śmianie się» Donośny, radosny, serdeczny śmiech, Naturalny, zaraźliwy, wymuszony śmiech. Obraźliwy, nieszczery śmiech. Śmiech dziecka … Słownik języka polskiego
zebrać — dk IX, zbiorę, zbierzesz, zbierz, zebraćał, zebraćany zbierać ndk I, zebraćam, zebraćasz, zebraćają, zebraćaj, zebraćał, zebraćany 1. «biorąc, wydostając skądś po kolei, zgromadzić coś w jednym miejscu; skupić w swoim posiadaniu» Pszczoły… … Słownik języka polskiego
